[81] مهمترين مسئوليت از مسئوليتهاى علم و دين و رسالت مقدس آنها اخلاص نسبت به حق است، و دور بودن از خودخواهى و خود مركزى به همه صورتهاى آن، و به كار نگرفتن علم و دين براى تأييد مذهب پرستى و نژادگرى تنگ و در نتيجه محروم ساختن ديگران و به بردگى گرفتن و ربودن ثروتهاى ايشان.جهان امروز از به خدمت گرفته شدن علم براى پراكندن هلاك و دمار در زمين سخت رنج مى برد. نيمى از بحثهاى علمى در جهان اختصاص به ساختن و نگاهدارى آلات و وسايل جنگ است. و قسمت بزرگترى از نيم ديگر صرف تسلط يافتن بر ملتهاى محروم مى شود. و اين از رسالت علم به دور و خيانتى در امانت آن و مخالف با پيمان خدا با دانشمندان است. و بيشتر، دين براى همين هدفها به كار گرفته مى شد. مردان دين كسانى بودند كه خود را در چارچوب نژادگرى و قوميت محبوس كرده بودند و از اين راه به طاغوتها در تحميل خود بر ملتها و در بردگى و مورد بهره بردارى آنان و انگيختن اختلافات مصلحتى ميان آنان كمك مى كردند، در صورتى كه رسالت دين حقيقى يك چيز بود و رمزى براى يگانگى و نقطه تلاقى مردمان با يكديگر و وسيله گرد آمدن ايشان با هم و برقرار كردن صلح و صفا ميان آنان بود.در اين آيه، قرآن ما را متذكر اين رسالت و مأموريت مى كند، و اين كار به ميانجيگرى سخن گفتن از انبيا و پيمان گرفتن خدا از ايشان كه يكديگر را تصديق كنند و به يارى هم برخيزند و در نتيجه به هيچ شكل در دين ايجاد تفرقه و پراكندگى نكنند صورت مى گيرد، و در آيه تأكيدهاى شديد درباره اين پيمان گرفتن شده است:«وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَةٍ- و در آن هنگام كه خدا از پيغمبران پيمان گرفت كه چون به شما كتاب و حكمت دهم،» يعنى رسالت دين و علم را به عهده شما محول كنم: يعنى دين تجسّم يافته
لطفا منتظر باشید ...
