به مناسبت بحث درباره طلاق، خداوند حكم رضاع (شير دادن فرزند) را بيان مى كند، چه بسيار مى شود كه همين امر اختلافى در خانواده را سبب مى شود بر زن واجب است كه نوزاد خود را شير بدهد، به همان گونه كه به شوهر واجب است كه نفقه يعنى هزينه زندگى زن و فرزند خود را بدهد، چيزى كه هست حدود شير دادن و مقدار انفاق بسته به توانايى و استطاعت است، بدان سبب كه خداوند مردمان را به بيش از آنچه طاقت تحمل آن را دارند مكلف نمى سازد.زن و شوهر مى بايستى در كارهاى مربوط به خانه و مخصوصا درباره نوزاد با يكديگر مشورت كنند، و قرار مناسبى براى پايان دادن به دوران شير دادن كودك بگذارند، و نيز شوهر مى تواند زنى را براى شير دادن فرزند خود اجير كند، به شرط اين كه تمام مزد را خود او بدهد.
شرح آيات:
[233] «وَ الْوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كامِلَيْنِ لِمَنْ أَرادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضاعَةَ- و مادران دو سال تمام فرزندان خود را شير مى دهند، و اين براى كسى است كه بخواهد شير دادن را تمام كند.»اين دوران شير دادن فطرى است كه نوزاد در آن به شير مادر كه بهترين خوراك براى او و بالخاصه در نخستين روزهاى آن است، نياز دارد. و بر زن روا نيست كه از اين وظيفه واجب خود به عنوان مادر بگريزد، و سرنوشت فرزند خود را به خاطر سببهاى تجملى جزئى به مخاطره بيندازد. چه، آينده فرزند او متّكى بر اين
لطفا منتظر باشید ...
