[سوره آل عمران (3): آيات 196 تا 200] - تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 675

شما از بعضى ديگريد،» يعنى در پاداش با يكديگر برابريد، بدان جهت كه زنان و مردان از يكديگر پديد مى آيند، و همه از پدر واحد به وجود آمده ايد و فرقى ميان شما وجود ندارد.

«فَالَّذِينَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ- پس كسانى كه هجرت كردند و از خانه هاى خود بيرون رفتند.»

هجرت به معنى خارج شدن با ميل شخص است، و آن مخالف اخراج است كه عبارت از بيرون رانده شدن به اكراه است، و بسا امكان آن هست كه هجرت در اين جا به معنى هجرت معنوى باشد و اخراج به معنى هجرت جغرافيايى.

«وَ أُوذُوا فِي سَبِيلِي وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ- و در راه من آزار ديدند، و جنگيدند و كشته شدند، گناهانشان را پاك خواهم كرد، و آنان را به باغهايى درخواهم آورد كه در آنها نهرها روان است، كه اين پاداشى از جانب خدا است، و بهترين پاداش در نزد خدا است.»

شهيد به خون خود غسل داده مى شود، و از گناهان پاك است، و بى حساب به بهشت درخواهد آمد.

[سوره آل عمران (3): آيات 196 تا 200]

لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلادِ (196) مَتاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهادُ (197) لكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها نُزُلاً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرارِ (198) وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَمَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ خاشِعِينَ لِلَّهِ لا يَشْتَرُونَ بِآياتِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلاً أُولئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسابِ (199) يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (200)