قرآن حكيم را دو هدف اساسى است كه اگر از آنها آگاه شويم، به شناختن بعضى از دشواريهاى آن معرفت پيدا خواهيم كرد، و آن دو تزكيه و پاكيزه كردن مردم و تعليم و آموزش دادن به ايشان است. و خداوند سبحانه و تعالى در آيه اى كه پس از اين مى آيد به اين هر دو هدف اشاره كرده است:«هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ- او است آنكه در ميان درس ناخواندگان فرستاده اى از خود ايشان برانگيخت تا آيات او را بر آنان بخواند و پاكيزه شان سازد و كتاب و حكمت به ايشان بياموزد، هر چند پيش از آن در گمراهى آشكار بوده اند». (الجمعة/ 2) هدف آيات قرآنى كه بر بيسوادان خوانده مى شود، تزكيه آنان و سپس تعليم و آموختن كتاب و حكمت به ايشان است.پس فرق ميان «تزكيه» و «تعليم» چيست و چگونه است كه قرآن آن دو را با هم يك بار جمع كرده است؟1- تزكيه عبارت از پاك و پاكيزه كردن نفس بشرى از رسوبات جاهليّت است، خواه از گونه افكار و انديشه هاى باطل بوده باشد، و خواه از گونه اعتقادات نادرست و فاسد، يا اخلاق زشت و نكوهيده.
لطفا منتظر باشید ...
