اصولى بودن وحدت اسلامى - تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 599

خود تصور كنند، و بنا بر اين از هر پيشرفت شما خشمگين و از هر بدى كه به شما رسد شادمان شوند، و بر شما است كه سست نشويد، و از ترس ايستادن در برابر شما با ايشان خود را به اتحاد دعوت نكنيد، بلكه مى بايستى ملتزم بردبارى و پرهيزگارى باشيد و در وقت خود شر ايشان را دفع كنيد. و همچون دليلى تاريخى بر اين كه صبر و تقوى رسيدن به پيروزى را تضمين مى كند، قرآن مثلى از واقعيت امت در جنگ بدر مى زند كه چگونه خدا مسلمانان را كه خوار بودند پيروز كرد و با فرشتگان خود به يارى ايشان برخاست، تا دلهاشان آرام گيرد و با دشمن به جنگ برخيزند و خدا بر دشمنان پيروزشان كند.

و در اين جا سه پايان چشم به راه دشمن است: يكى اين كه خدا يكى از بالهاى جنگ ايشان را بشكند و از اين راه يك باره از نيروى نظامى آنان فروريزد، و يا اين كه خدا آنان را با شكستى نفسانى رو به رو كند و از ميدان نبرد بيرون روند، و از اين كه نتوانسته اند با وجود فداكاريها و جانبازيها به مقصود برسند در غم فروريختن آرزوهاى خويش اندوهناك باشند، و يا اين كه عقل به سرشان بازگردد و به استقبال رسالت شتابند و خدا توبه ايشان را بپذيرد، و اين بدان سبب است كه قبول توبه اختصاص به رسول يا يكى از مسلمانان ندارد، و تنها خدا است كه مقرر مى دارد توبه چه كس پذيرفته شود، و چه كسان گرفتار عذاب شدند، زيرا كه هر چه در آسمانها و زمين است از آن خدا است.

شرح آيات:

اصولى بودن وحدت اسلامى

[118] وحدت استقرار يافته در ميان مسلمانان وحدتى اصولى است، و لذا جايز نيست كه هواى نفسانى و مصالح خصوصى با آن بازى كند، و يكى از مسلمانان براى يكى از كفار برترى و فضيلتى قايل شود، و به خاطر مصلحت يا هواى نفس او را نزديكترين مردم به خود و دستگاه كار خويش قرار دهد، بلكه مى بايستى كه مردان خود را از خود مسلمانان برگزيند، حتى اگر از اين بابت به صورتى موقت