آيا براى آن است كه شخص به اين تظاهر كند كه مهمتر از ديگران است، و به تزكيه نفس خود نه ديگران بپردازد، در صورتى كه خدا از آنچه بندگانش مى كنند، در صورتى كه صادق باشند، آگاه است، و دروغ و ادعا براى هيچ كس فايده اى ندارد.«وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى - و هر كار نيكى كه كنيد خدا آن را مى داند، و توشه برگيريد و بدانيد كه نيكوترين توشه تقوى است.»آيا مسافر براى سفر خود زاد و توشه با خود برنمى دارد؟ پس چرا نبايد براى سفر آخرت توشه برداريم كه از سفرهاى دنيا وحشتناكتر و طولانيتر است، ولى چگونه بايد چنين كنيم؟بهترين چيزى كه مى تواند توشه ما باشد تقوا است و متعهد بودن به آنچه خدا بر ما واجب كرده است تنها توشه اى است كه در اين راه دراز دراز به درد ما مى خورد.«وَ اتَّقُونِ يا أُولِي الْأَلْبابِ- و اى صاحبان عقل، از من بترسيد.»شما اى كسانى كه مالك حقيقت مردمى يعنى عقل هستيد، از خدا بترسيد، بدان سبب كه او را مى شناسيد و مى دانيد كه هر كه از او بترسد و با اين ترس از گناهان پرهيز كند، از آتش دوزخ و از عذاب دنيا خواهد رست.توشه دار شدن با تقوا به آخرت اختصاص ندارد بلكه در سفرهاى دنيا نيز چنين است سفر دشوار ما در دنيا نياز به زاد و توشه دارد، و به اراده و عقل، و تقوى عاملى است كه اين صفات آرمانى و ضرورى براى زندگى دنيا را در اختيار ما مى گذارد.كسانى كه به سلاح تقوا مسلح نمى شوند، هر مشكلى در زندگى مى تواند آنان را بر زمين كوبد و زندگى را بر ايشان به صورت دوزخى درآورد.