جامعه اسلامى جامعه اى ملتزم و مسئول است، و نظامها و قوانين در آن به نيروى محركى درونى اجرا مى شود كه قرآن آن را به نام «تقوى» مى خواند، و اين عامل بازدارنده با ايمان به خدا در انسان آفريده مى شود، و گروهى از واجبات، و در طليعه آنها روزه، سبب رشد و تقويت آن است.به مناسبت بحث درباره شخصيّت امت، در اين آيات از روزه به عنوان برترين بازدارنده نفسى امت در پاسدارى از حدود اجتماع و مراعات قوانين آن سخن مى گويد.در آغاز قرآن از فلسفه روزه سخن مى گويد، و سپس به بيان دسته اى از احكام آن مى پردازد، و آن گاه از اهميت ماه رمضان بحث مى كند. و به همين مناسبت سخن از دعا به ميان مى آيد و در پايان به احكام روزه و محرّمات اساسى در