بهره ورى از خط سير ايمان - تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 335

خدا فرمان داد كه محور بحث در اين شب ايمان به خدا و فراموش كردن قوميتها و نژادها بوده باشد.

«وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ- و خدا را از اين كه شما را هدايت كرد يا كنيد، در صورتى كه پيش از آن از گمراهان بوديد.»

مقايسه حالت عقب ماندگى قديمى امت و فساد جاهلى با حالت پيشرفته كنونى در سايه رسالت تازه اسلام، سبب تقويت ايمان به رسالت مى شود و آن را با كمال نيرو به پاسدارى از آن برمى انگيزد.

قرآن به ما فرمان مى دهد كه رسالت خدايى را كه بر اثر آن هدايت يافتيم به ياد داشته باشيم، تا در عملى كردن ارزشهاى آن سستى نورزيم، و واقعا به نعمت يگانگى و امنيت و اطمينان و نشاط توجه داشته باشيم، و در نتيجه متوجه نعمتهاى ديگر مى شويم كه برخاسته از اين رسالت است، و اگر سخت به آن متمسك نشويم ممكن است استمرار پيدا نكند، بلكه لازم است به پاسدارى از آن بپردازيم، و متوجه باشيم كه اگر در محافظت آن كوشش نكنيم به زودى از ميان خواهد رفت.

بهره ورى از خط سير ايمان

[199] پس از عرفات، خط سيرى ايمانى آغاز مى شود كه قرآن آن را به نام (الافاضة) به سبب شبيه كردن آن به راه افتادن سيل در آن هنگام كه خورشيد به غروب كردن ميل مى كند ناميده است، دور آن گروه هاى حاجيان آماده رفتن به طرف مشعر الحرام مى شوند و اين كار دسته جمعى را همچون سمبلى براى تلاش دسته جمعى در راه خدا نشان مى دهند، و بر همان راهى سير مى كنند كه رسالت خدا معين كرده است بدون آنكه تمايزى ميان طبقات مختلف مسلمانان وجود داشته باشد.

در جاهليت براى بعضى از قبايل در افاضه حق تقدم قائل بودند و اين قبيله پيشاپيش ديگران مى ايستاد و از نقطه اى نزديكتر از محل ايستادن ديگران به مشعر به