[153] عبرتهاى شكست چيست و چگونه بايد از آنها بهره بردارى كنيم تا بار ديگر گرفتار شكست نشويم؟الف: قرآن از آنكه صورت واقعى شكست را ترسيم مى كند، كه عبارت از فرار از ميدان جنگ به خاطر حب ذات است و نظرى به پشت سر نينداختن، در اين باره سخن مى گويد:«إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لا تَلْوُونَ عَلى أَحَدٍ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْراكُمْ فَأَثابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِكَيْلا تَحْزَنُوا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا ما أَصابَكُمْ وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ- در آن هنگام كه روى برتافته و مى رفتيد، و كسى در فكر كسى نبود، و پيغمبر از پشت سر شما را مى خواند، پس خدا اندوه شما را به اندوه كيفر داد، تا بر آنچه از دست شما مى رود يا به شما مى رسد اندوهگين مشويد، و خدا بر آنچه مى كنيد آگاه است.»در اين جا رسول خدا (ص) با ياد كردن از آخرت و ضرورت فداكارى، به درمان كردن اثر بد شكست در نفوس ايشان مى پردازد، چرا كه بهترين درمان براى خودخواهى و خود دوستى به ياد خدا و روز ديگر افتادن است.ب: سپس قرآن بعد از آوردن اين صورت شكست، مى گويد كه شكست آثارى منفى دارد كه از حدود ميدان جنگ تجاوز مى كند.[154] مؤمن بشر است و در معرض عوامل شكست قرار دارد، ولى به فضل ايمان داشتن به خدايى كه او را براى غلبه بر ذات يارى مى دهد، و قلب را آكنده از اطمينان مى سازد، و در نتيجه جسم او را نيز پر از آسايش مى كند، بر آنها پيروز
لطفا منتظر باشید ...
