[9] به همان گونه كه كوه هاى ثابت و استوار زمين را از كج شدن حفظ مى كنند، و به همان گونه كه پيها و شالوده ها، در مقابل زلزله و فروريختن ساختمانها را بر جاى خود نگاه مى دارند، ايمان به روز ديگر سنگ شالوده در ساختمان ذهنى مؤمن است، و اگر آن نباشد، قلب آرام ندارد و بر يك جهت نمى ايستد. چگونه چنين است؟قلب آدمى همچون يك كشتى است كه هواهاى نفسانى همچون امواج آن را به لرزه درمى آورند و به اين سو و آن سو منحرف مى كنند: از ناگزيريهاى زندگى تا آزمنديهاى شهوات و فشارهاى اجتماع و امور قطعى طبيعى همه نفس را متزلزل مى كنند و در آن طوفانى پديد مى آورند و عقل همچون سكّان استوارى است كه مى خواهد كشتى را در خط مستقيم به پيش براند، ولى بدون مدد گرفتن از سنگينى بار و داشتن لنگر از اين كار عاجز خواهد ماند، و سنگينى و لنگر نفس ايمان داشتن به زندگى ديگر است، چه از طريق اين ايمان نفس آرامش پيدا مى كند و نوعى تعادل در آن بر قرار مى شود.پس چون طوفان شهوت جنسى به نفس برسد و بخواهد در راه آن تغييرى پديد آورد، ايمان به زندگى ديگر از فشار اين شهوت مى كاهد و به صاحب آن مى گويد: نه، اين شهوت همه چيز در اين زندگى نيست، چه خود اين زندگى نيز همه زندگى نيست، بلكه دنياى ديگر زندگى حقيقى است، و بدين گونه نفس اطمينان حاصل مى كند و عقل مى تواند به توجيه آن بپردازد.پيش از آنكه قرآن در آياتى كه خواهد آمد، ما را به آن عوامل نفسانى كه سبب انحراف قلب، و بنا بر آن انحراف بشر مى شود آشنا كند، مى گويد كه مشكل انسان در علم يك مشكل نفسانى است، و پيش از آن قرآن به ياد ما آورده بود كه روز ديگر سنگ شالوده در توجيه نفس بشرى است.و بر زبان راسخان در علم قرآن چنين مى گويد:
لطفا منتظر باشید ...
