[180] و به مناسبت گفتگو از حرمت نفس و قصاص كه به مرگ منتهى مى شود، قرآن از وصيت به اين اعتبار سخن مى گويد كه حق خود را در اموالش، حتى پس از مرگ، تثبيت مى كند، و بنا بر اين بالطبع اين حق در هنگام زنده بودن مستحكمتر مى شود، و وصيت كردن بر صاحبان ثروت لازم است و شايسته چنان است كه سفارش خويشاوندان خود را در وصيتنامه فراموش نكنند.«كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ- بر شما نوشته شد كه چون كسى از شما را مرگ نزديك شود- اگر مالى دارد- براى پدر و مادر و خويشاوندان به شايستگى و نيكى وصيت كند، و اين بر پرهيزگاران حقّ و شايسته