اينها فوايد قرآن است، و همينها اصولا وسايلى است كه ما را به تدبر كردن و انديشيدن در قرآن مى خواند. چه قرآن تنها براى كسى سودمند است كه به آن كار كند، و كسى مى تواند به آن كار كند كه در نتيجه تدبر توانسته است آن را بفهمد.بلكه تدبر در قرآن تنها وسيله براى امكان عمل كردن به آن است. چه خداوند تبارك و تعالى در كتاب كريم خود نورى به وديعت نهاده است كه آدمى را به پروردگار بزرگ او رهبرى مى كند، و در نتيجه به او ايمان مى آورد، و سپس به عملى كردن شرايع او مى پردازد بنا بر اين بر آدمى تنها انجام دادن يك كار ناگزيرى و ضرورى است و آن باز نگاه داشتن دل خود بر قرآن و آماده بودن و شدن براى فهميدن آن است. و اين از راه تدبر حاصل مى شود.خداوند سبحانه و تعالى مى گويد:«قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَ يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ» (16/ 5) قرآن خود نور است، و بر ما در برابر نور كارى جز آن باقى نمى ماند كه چشمان خود را براى ديدن روشنى باز كنيم و به مدد اين روشنى همه چيزها را ببينيم.تدبّر در قرآن به معنى تحميل كردن آراء و افكارى اضافى بر آنها نيست،
لطفا منتظر باشید ...
