[104] براى نگاهدارى وحدت ناگزير بايد از ارزشهايى پاسدارى كنيم كه سبب يگانگى مردم شده و در كتاب خدا تجسّم پيدا كرده است آيا بدون ارزش گذاشتن به عدالت اجتماعى چگونه مى تواند ستمديده خواستار وحدت با ستمگر شود، و بدون ارج نهادن به مساوات چگونه امكان آن است كه شخص برده كننده ديگران از برده كردن ديگران دست بكشد، و بدون ارزش پرهيزگارى، توده هاى مردم چگونه مى توانند به فرمانروايان بر ايشان اعتماد كنند، يا فرمانروايان بر توده هاى مردم چنين كنند؟از اين جا و به خاطر پاسدارى از ارزشهايى كه ضامن بقاى وحدت است، ناگزير مى بايستى گروهى باشند كه خود را نذر خدا كرده باشند.«وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ- و بايستى گروهى از شما باشند كه مردم را به نيكى بخوانند و به كارى خوب فرمان دهند و از كارهاى زشت بازدارند، و اينان رستگارانند.»