[134] اعمال صالحى كه بايد براى رسيدن به بهشت در آنها تسريع كنيم كدام است؟! اينها است:«الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ- آنان كه در خوشى و ناخوشى انفاق مى كنند، و آنان كه خشم خود فرومى خورند، و از مردم درمى گذرند، و خداوند نيكوكاران را دوست مى دارد.»به تعبير ديگر، صفت نخستين اينها است: بخشندگى چه در حالت توانايى و چه در حالت ناتوانى، و در نتيجه گذشتن از مال و بخشيدن آن به نيازمندان.صفت دوم: اسير شهوات ذات نشدن، و در نتيجه فدا كردن غرور ذات و منى و طغيان آن در راه خدا، و اين كار با فروخوردن خشم و در پى آن چشمپوشى و در گذشتن از مردم حاصل مى شود، چه بيشتر اختلافات اجتماعى شديد در آغاز از حساسيت ساده ميان دو شخص آغاز مى شود و چندان بالا مى رود تا به صورت يك اختلاف عقيده پندارى جلوه گر مى شود و در جامعه اسلامى واجب است كه اين حساسيت در نطفه كشته شود تا نتواند بزرگ شود و به صورت يك دشوارى بزرگ درمان ناپذير اجتماعى درآيد.صفت سوم: نيكى كردن به مردمان و رايگان به خدمت ايشان برخاستن است كه ميان افراد رابطه اى بسيار محكم به وجود مى آورد.[135] و صفت چهارم: براى متقيان- پيدا شدن بازدارنده اى نفسى است كه آنان را از مرتكب شدن گناه يا دست كم از ادامه دادن به آن جلوگيرى مى كند.«وَ الَّذِينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً- و كسانى كه چون گناهى كردند،» گناهى بزرگ كه زيان آن به مردم مى رسد، «أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ- يا بر خود ستم روا داشتند،»