تدبّر و صفات نفسانى - تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 69

تدبّر و صفات نفسانى

آن كس كه مى خواهد به تدبّر در آيات قرآنى بپردازد و معانى آنها را نيكو فهم كند، و سپس بتواند راههاى تدبر را در نفس خود مورد تطبيق قرار دهد، و به شناخت حقايق مندرج در آيات برسد، لازم است عده اى از صفات نفسانى را مالك باشد كه بعضى از آنها را ذكر خواهيم كرد:

1- مؤمن بودن به اين كه قرآن كتابى است كه پروردگار آسمانها آن را بر بنده خود وحى كرد تا بشارت دهنده و بيم دهنده بندگانش، و نيز راهنماى به حق و چراغ روشن كننده راه ايشان بوده باشد.

قرآن را، به عنوان اين كه خطابى از خداوند متعال به ما است، مى بايستى بخوانيم. در حديث آمده است: «هرآينه در قرآن خواندن نجوا كردن بيواسطه با پروردگار صورت مى گيرد پس توجه داشته باش كه كتاب پروردگار و منشور ولايت خويش را چگونه مى خوانى، و چگونه به اوامر و نواهى او پاسخ مى دهى و حدود او را برپا مى دارى» «1» آن سند ارتباط ما با آفريننده بازگرداننده يعنى با خدا است.

قرآن نجات دهنده از هر گمراهى و بدبختى است. در حديث آمده است كه: «قرآن پيمان خدا با آفريدگان او است، پس شايسته است كه انسان مسلمان

1- تفسير صافى، ج 1، ص 47.