[سوره آل عمران (3): آيات 101 تا 108] - تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 579

«وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ- و خدا از آنچه مى كنيد غافل نيست.»

[100] اهل الكتاب به كفر ورزيدن به رسالت تازه آغاز كردند، سپس پيشتر رفتند و جماعت خود را از ايمان آوردن به اين رسالت به وسايل گوناگون بازداشتند. سپس از اين هم پيشتر رفتند و به گمراه كردن مؤمنان خارج از گروه خود پرداختند، يعنى كسانى كه پيش از آن مشرك بودند و بر اهل كتاب (يعنى مؤمنان) واجب بود كه با ايمان آوردن ايشان شادمان شوند، ولى نظر تنگى قبيله اى قومى دلهاشان را كور كرده بود و هنوز هم دلهاى بسيارى از رجال دين را كور مى كند.

از اين رو خدا مسلمانان را از آن بر حذر مى دارد كه گول ظاهر دينى را كه بر چهره بعضى از اهل كتاب و كافران به رسالت خدا مشاهده مى شود نخورند، و مى گويد:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا فَرِيقاً مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ يَرُدُّوكُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ كافِرِينَ- اى كسانى كه ايمان آورده ايد، اگر از گروهى از كسانى كه كتاب دارند فرمان بريد، شما را پس از ايمانتان به كافرى بازمى گردانند.»

[سوره آل عمران (3): آيات 101 تا 108]

وَ كَيْفَ تَكْفُرُونَ وَ أَنْتُمْ تُتْلى عَلَيْكُمْ آياتُ اللَّهِ وَ فِيكُمْ رَسُولُهُ وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ (101) يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (102) وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ كُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (103) وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (104) وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ (105)

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (106) وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَتِ اللَّهِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (107) تِلْكَ آياتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْماً لِلْعالَمِينَ (108)