[163] بر مسلمان واجب است كه فرهنگ خود را از خدا يا آن كس كه مأمور از جانب خدا است كسب كند، و توحيد خالص همين است، و قرآن در اين جا سبب اين توحيد (فرهنگى) را بيان مى كند و مى گويد:«وَ إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ- و خداى شما خداى يگانه اى است كه جز او خدايى نيست، و او بخشنده مهربان است.»و چون خدا يگانه است، فرمانبردارى از او و پيروى از فرستاده اش واجب است، و ما حق آن نداريم كه براى خود كسانى را كه به گونه اى در اجتماع آبرويى پيدا كرده اند انتخاب كنيم و به پيروى از اوامر آنان بپردازيم، و براى آنكه قرآن اين انديشه را به خوبى در جان ما جايگزين سازد، ما را به فطرتمان متوجه مى سازد، و دستور مى دهد كه در آيات و نشانه هاى خدا در آسمان و زمين نگاه كنيم، و مخصوصا به يكى از آنها كه منعكس كننده رحمت گسترده پيوسته او است توجه داشته باشيم.اين آيات ما را به آن مى خوانند كه تنها به خدا توجه كنيم، و شريكان و نمايندگان تراشيده شده براى او را به دور افكنيم، و اين دعوت با فطرت استوار آدمى در دوست داشتن كسانى كه در حق او نيكى كرده اند پيوستگى دارد، و آيا چه كس جز خدا اين هدف احسان و نيكى را كه در سراسر زندگى از آن برخوردار مى شويم