[10] اعتماد كردن بر مال يا فرزند، آدمى را به تكبر در برابر خدا و رسالتهاى او برمى انگيزد و گمان مى كند كه مال او جاودانى است و اين كه فرزندانش به جاى خدا به يارى او بر خواهند خاست.ولى هنگامى كه انسان از پايان كار حتمى خود آگاه شد، و دانست كه بايد در برابر خدا بايستد و حسابى سخت پس دهد، ناگزير بايد به حق تسليم شود.قرآن آشكارا مى گويد:«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ أُولئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ- كسانى كه كافر شدند، در برابر خدا از دارايى و فرزندانشان براى ايشان كارى ساخته نيست، و آنان گيرانه آتشند.»و هنگامى كه سرنوشت سياه ايشان را به يادشان مى آورد كه چيزى جز گيرانه آتش نخواهند بود، ناگزير اين خبر دماغشان را به خاك مى مالد و خود بزرگبينى ايشان را فروخواهد كشت.[11] و همچون مثلى از تاريخ:
لطفا منتظر باشید ...
