[78] «وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ- در راه خداوند چنان كه بايد جهاد كنيد ...»
در اين جا رابطه ايست ميان امر به جهاد و گفته خداى سبحان كه: «چنان كه بايد خدا را نشناختند» و اين رابطه به اندازه معرفت تو نسبت به خداست كه جهادت در راه او صورت مىگيرد.
«هُوَ اجْتَباكُمْ- او شما را برگزيد ...»
يعنى شما را برگزينى و انتخاب كرد، و به نظر مىرسد كه اجتباء (برگزينى) يك درجه از اصطفاء (بهين گزينى) كمتر است، زيرا خدا درباره پيامبران گويد كه آنها را بهين گزينى مىكند، امّا مؤمنان را برگزينى مىكند. شايد سبب اين است كه خدا پيامبرانش را به غيب (و بىسابقهاى) بهين گزين مىكند امّا مؤمنان را وقتى كه شروط مطلوب در آنها جمع آمد و بر حسب قوانين و سنّتهاى جارى بر مىگزيند.
بيگمان ايمان سطحى است بالا و رفيع كه هر انسانى را بدان دسترس نيست، پس چون كسى بدان مقام رسيد ناچار بايد بداند كه خداوند پس از اين برگزينى مسئوليت را بر دوش او نهاده، اين برگزينى نيز با اعلان و خبر دادن مستقيم نيست بلكه با افكندن موضوع به دلهاى مردم و با الهام صورت مىگيرد.
از اينجاست كه در حديث منقول از امام رضا (ع) هنگامى كه مأمون عبّاسى درباره زيد بن على (ع) از او پرسيد، گفت: به خدا سوگند زيد از آنان بود كه بدين آيه مخاطب قرار گرفتند كه: «وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ هُوَ اجْتَباكُمْ- در راه خداوند چنان كه بايد جهاد كنيد، او شما را برگزيد». «40»
39- همان مصدر، ص 521. 40- همان مصدر، ص 522.