اين آيات برجستهترين صفات مؤمنان را بيان مىكند كه نشانگر رفتارى ريشهدار و ژرف در شخصيّت آنان است و تنها اعمالى عارضى نيست. فرق بين رفتار و عمل يا كردار اين است:
1- عمل يا كردار گاه پياپى صورت مىيابد و گاه ترك مىشود، در حالى كه رفتار (يا روش) همواره با وجود اختلاف شرايط و دگرگونيها مستمر و مداوم است.
2- رفتار ناشى از قانع شدن و پذيرفتنى است فكرى، در حالى كه عمل (يا كردار) چنين نيست، و تابع نيّتها و عوامل نفسانى گوناگون است، پس چه بسا عملى از شخصى در دو وقت صورت گيرد ولى با دو نيّت متناقض، مثلا نماز يك بار براى عبادت و ديگر بار براى ريا در برابر مردم باشد.
امّا صفات نمونهاى كه مؤمنان بدان آراستهاند عبارت است از:
1- خشوع (يا تسليم كامل) كه همان ايمان حقيقى است.
2- روى گرداندن از كار لغو و بيهوده.
3- عطا (زكات).
4- محدود ساختن شهوتها (انواع خواهشهاى نفسانى).
5- رعايت امانتها و پيمانها.
6- مواظب بودن و نگه داشت واجبات و حدود.
شك نيست كه اين صفات به فضل خدا دارنده خود را به زودى به باغ