«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ- به نام خداى بخشاينده مهربان.»بيگمان رستگارى مؤمنان و رسيدنشان به سعادت خويش به «بسم اللَّه» است نه به ذات خودشان.
صفات مؤمنان
1- خشوع (يا تسليم كامل پيكر و روان) به خدا
[1- 2] خشوع آن شراره ايمانى است كه در دل شعله مىكشد، و پرتو آن به ديگر انواع سلوك و رفتار منتشر مىشود. پس ايمان در حقيقت همان خشوع است كه به معنى تسليم خود به اراده خدا از طريق ملزم شدن به رسالت او، و فرمانبردارى از اولياء اوست. ممكن است انسان به چيزى عالم و از آن آگاه شود ولى بدان ايمان نياورد. زيرا ايمان تنها علم و آگاهى نيست، بلكه مؤمن كسى است كه خود را تسليم معرفت و شناخت كند و كاملا به حق تسليم شود.نفس خاشع (و كاملا تسليم شده به حق) تكبّر و بزرگ خويشتنى نمىكند، زيرا اگر تكبّر در دل انسان، گر چه به اندازه دانه خردلى، يافت شود مانع خشوع (و تسليم مطلق) خواهد شد، هم چنان كه نفس خاشع و تسليم شده به حق از سنگدلى به دور است، زيرا سنگدلى نفس را چون صخره و تخته سنگى مىكند كه كشت بر آن نمىرويد و امواج نور را نمىپذيرد.بنا بر اين خشوع (تسليم مطلق به حق) همان صفت اصليى است كه مؤمنان بدان آراستهاند، و بلكه خود همان ايمان است.«قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ- به تحقيق رستگار شدند مؤمنان آنان كه در نمازشان خشوع مىورزند.»در واقع رستگارى مؤمنان، و كامياب شدنشان به سعادت در آن است كه