[36] «وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيها خَيْرٌ- شتران قربانى را براى شما از شعائر خدا قرار داديم. شما را در آن خيرى است ...»البدن همان شتر است كه بر گردنش بندى مىبندند و براى نحر كردن به منى مىكشانند، و اين از شعائر مقدّس است، و براى در اين كار و شعائر مانند آن خيرى است، خير مادّى و معنوى، اوّلا با استفاده از آن و ثانيا با دستيابى بر تقوى از طريق و به وسيله آن.«فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْها صَوافَّ- و هم چنان كه بر پاى ايستادهاند نام خدا را بر آنها بخوانيد ...»يعنى در حالى كه دستها و پاهاى شتر راست ايستاده و آماده نحر كردن است، و ذكر خدا هنگام نحر كردن واجب است، امّا در اين خصوص صيغه و لفظ معيّنى نيست. جز اين كه در خبر آمده است كه با عبارتى كاملتر باشد، در حديث مروى از ابى عبد اللَّه الصّادق- عليه السّلام- اين ذكر براى نحر كردن آمده است:«روى خود را به جانب كسى كردم كه آسمانها و زمين را سرشته است در حالى كه خود بر كيش حنيف روى دل به خدا دارم و مسلمانم و از مشركان نيستم، همانا نماز و عبادتم و مرگ و زندگيم از آن خداى پروردگار جهانيان است كه شريكى ندارد و مرا بدين امر كردهاند و من از مسلمانانم، بار الها (همه چيز) از تو و
لطفا منتظر باشید ...
