سوره النور (24): آيات 62 تا 64 - تفسیر هدایت جلد 8

باشد، و سلام مظهر و رمز هم خويى و پيوستگى دلهاست و هنگامى كه مرد به برادر خود سلام مى‏كند، خود را با او با رابطه محبّت و دوستى پيوند مى‏دهد و تعهّد مى‏كند كه در حضور و غياب او با او سر مسالمت و سازگارى داشته باشد.

از اين رو قرآن تأكيد مى‏كند و مى‏گويد: «فسلّموا على أنفسكم- بر خودتان سلام كنيد» يعنى اين كه شما يك تن را تشكيل مى‏دهيد، «تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ- درودى از جانب خدا» پس وقتى انسان به برادرش مى‏گويد السّلام عليكم درود بر شما، خدا نيز مى‏گويد: سلام بر تو اى اجتماعى كه افرادت با يكديگر سازگارند و فرزندانت به يكديگر سلام مى‏كنند، من نيز به شما سلام تحيّت و درود خواهم بخشيد «مباركة طيّبة- مبارك و پاكيزه» و اين سلام سبب بركت يعنى رشد اجتماعى و معنوى است، كه با رشد مادّى فاسد نزد شاد خواران يا حكمروايان گردنكش تفاوت اساسى دارد، بلكه همان تكامل پاكيزه و آينده‏اى بزرگ و شكوهمند است.

«كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ- خدا آيات را اين چنين بيان مى‏كند، باشد كه تعقل كنيد.»

هر چه احكام قرآن حسّاس و ژرف باشد، به همان نسبت در پايان آنها مستقيما عباراتى از اين گونه مى‏يابيم: «شايد تعقّل كنيد» «شايد بينديشيد»، زيرا اين امر نياز به تعقّل و تفكّر و خرد ورزى دارد تا مؤمنان اهميّت آن را بدانند، و فهم آن ممكن نيست مگر اين كه انسان عقل خود را برانگيزد و آتش زنه افكارش را برافروزد.

سوره النور (24): آيات 62 تا 64

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا كانُوا مَعَهُ عَلى‏ أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (62) لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِواذاً فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (63) أَلا إِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قَدْ يَعْلَمُ ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ وَ يَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيمٌ (64)