لطفا منتظر باشید ...
5- اداء امانتها و پيمانها
[8] روابط مؤمنان با مردم بر اساس پايبندى به تعهّدها و مسئوليتها استوار است، نه بر بىمبالاتى و بىبند و بارى، پس اگر چيزى را از كسى گرفتند اين امر از ديدگاه آنان تبديل به كرامت و بزرگوارييى مىشود كه اگر آن را به صاحبش باز نگردانند به شخصيّت ايشان زيان مىزند، و موجبى فراتر از اين كه مؤمنان را وادار به ردّ امانتها مىكند خشوع و تسليم محض و پرواى ايشان نسبت به خداست.انگيزهاى انسانى و انگيزهاى دينى، از اين رو امانت و پيمان را مراعات مىكنند.پيمان و امانت هر دو يك چيز است، انسان در برابر ديگران مسئول چيزى است كه مىگيرد (امانت) و چيزى كه مىگويد (قول و پيمان).«وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ- و آنان كه امانتها و پيمانهاى خود را مراعات مىكنند.»تعبير در اين آيه بسيار دقيق است آنجا كه قرآن كلمه «راعون- مراعات كنندگان» را به كار گرفته و نگفته است: (ردّوا الأمانة- امانت را باز گرداندند) و اين به دو سبب است:اوّل: براى اين كه شامل هر دو كلمه پيمان و امانت شود، پيمان را باز نمىگردانند زيرا چيزى است معنوى نه مادى.دوّم: كلمه «راعون مراعات كنندگان» حتى در موضوع و مورد امانت6- همان مصدر، ص 530- 531.
