[23] «إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ- خدا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند به بهشتهايى كه در آنها نهرها جارى است وارد مىكند ...»كسانى كه به خدا ايمان راستين و صادقانه آوردهاند، هم آنانند كه به حق مؤمنند، و همانانند كه ايمانشان در زندگيشان با اقدام به كارهاى شايسته بازتاب دارد و منعكس و متجلّى مىشود. بهشتهايى كه اينان بدان وارد مىشوند همان ترجمان و انعكاس كردار شايسته ايشان است و از اين رو كلمه «جنّات جمع جنّة» به لفظ جمع آمده است، بدين لحاظ كه كار شايسته درجاتى دارد و براى هر درجهاى بهشتى است خاصّ همان درجه.«يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فِيها حَرِيرٌ- در آنجا با دستبندهايى از طلا و مرواريد آراسته شوند و لباسشان از حرير است.»يعنى به دستبندهاى زرّين آراسته شوند، همچنين بر سرشان تاج نهند و بر گردنشان مرواريد ناب ارزشمند آويزند و جامههايى سبز از حرير فاخر بپوشند، و تصوّر اين منظره انسان را مشتاق بهشت مىسازد.[24] وانگهى روند آيات به بيان نعمتهاى مادّى اكتفاء نمىكند، بلكه