هراس از كوتاهى - تفسیر هدایت جلد 8

بر مى‏گزينند آن را به انگيزه ايمانشان اختيار مى‏كنند نه بر اثر خواهش دل يا بدين سبب كه فلان كس همشهرى اوست يا هم حزب اوست يا از طايفه اوست و بدين جهت رهبر اوست، هرگز ... بى‏يقين تنها مقياس آنان آن چيزى است كه خدا مى‏گويد و از آن خشنود مى‏شود.

هراس از كوتاهى

‏

[60] «وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلى‏ رَبِّهِمْ راجِعُونَ- و آنهايى كه همه آنچه را بايد ادا كنند ادا مى‏كنند، و باز هم دلهايشان ترسان است كه بايد نزد پروردگارشان باز گردند.»

د- در حالى كه منافقان از اندك كارى كه انجام مى‏دهند دلخوش و شادمانند، اين گروه مؤمنان را مى‏بينى كه همواره در حال بخشش و تقديم و ايثار همراه با بيم از خدا و ترس از تقصير و كوتاهى در خدمت و طاعتند، زيرا اگر موضوع تنها مربوط به خشنودى مردم مى‏بود، با عطا و بخششى كه به آنان مى‏كردند خشنودى آنان را به دست مى‏آوردند، ولى مؤمنان در صدد جلب خشنودى خدايند كه كسى جز با اخلاص در عمل بدان نايل نمى‏شود، و آنان يقين ندارند كه اعمالشان در درگاه خداوند پذيرفته مى‏شود كه ذات متعال او عزّ و جل گفته است:

«إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ «28»- كه خدا (قربانى) پرهيزگاران را مى‏پذيرد».

بيم از تقصير مؤمنان را وادار به عطا و بخشش بيشتر مى‏كند، زيرا احساس كمال كردن مانع ادامه پيشروى و استمرار عطا و ايثار مى‏گردد. وقتى مردى از امام صادق- عليه السّلام- سبب بيم و نگرانى مؤمنان را پرسيد، حضرتش بدو پاسخ داد «آنها بيم دارند كه مبادا نيكيهايشان پذيرفته و بديهايشان آمرزيده نشود» و چه قدر خلل و نقصانها كه در كارهاى نيكى كه مى‏كنيم وجود دارد كه بيگمان بعضى‏

28- المائدة/ 27.