شرح آيات - تفسیر هدایت جلد 8

چون گياه از زمين مى‏رويد. تفاوت در اين است كه مردم در دنيا به تدريج و نسلى پس از نسلى ديگر زاده مى‏شوند و در روز قيامت همه با هم و يك جا پديد مى‏آيند.

قدرت خدا در زمين در چيزى متجلّى است كه پروردگارمان به ما امر مى‏كند درباره آن چيز بينديشيم، و آن چيز اين است كه خدا اشياء را به صورتها و اشكال گوناگون به نيكى مى‏آفريند، پس او نوعى واحد از جانداران را نيافريده بلكه همه چيز را به اندازه‏ها و رنگهاى گوناگون آفريده است. تمام اين جانداران و موجودات را آفريده و كار و صورت آنها را تدبير كرده و ترتيب داده است تا آنجا كه ما نمى‏توانيم هيچ چيزى را به تصوّر آوريم كه پروردگار آن را نيافريده باشد. آيا آن ذاتى كه توانسته همه چيز را بيافريند نمى‏تواند انسان را همان گونه كه در آغاز در رحم مادر آفريد، در آخرت ديگر بار برانگيزد و پديد آورد؟

در پايان اين آيات خداوند ما را يادآور دو امر مى‏شود:

اوّل

ضرورت ايمان به قدرت و توانمندى خدا.

دوم

ضرورت ايمان به روز قيامت.

زيرا در واقع ايمان به قدرت خدا همان راه ايمان به رستاخيز و قيامت است. پس هر چه در رستاخيز شك كرديم ناگزير بايد به آيات و نشانه‏هاى قدرت خدا بنگريم، چون شكّ در رستاخيز نتيجه شك درباره خداست، و كسى كه واقعا و حقيقة خدا را مى‏شناسد كمترين شكّى در رستاخيز ندارد.

شرح آيات

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ- به نام خداى بخشاينده مهربان.»

بسم اللَّه اشاره بدين حقيقت است كه زندگى و آنچه در آن است آفريده شده از جانب خداى سبحان و قائم و پايدار به اوست، زيرا ما هر چه در كارى با بسم اللَّه آغاز كنيم توجّه اين بسم اللَّه گفتن به جانب همان كار است پس اگر بگويى به نام خدا مى‏ايستم يعنى ايستادن تو به خدا بر مى‏گردد و براى اوست، و اگر بگويى به نام خدا مى‏خوابم، يعنى خفتن تو به خدا بر مى‏گردد و براى اوست، و