لطفا منتظر باشید ...
هفتم
در پايان اين سوره نكتهاى است شگفت آور.مىبينيم سوره فرقان كه با ذكر قرآن آغاز شد و به عنوان فرقان، يعنى ترازوى تميز حق از باطل، از آن تعبير كرد، در اينجا به ذكر دعايى در گفته خداى تعالى پايان مىيابد كه مىگويد: «قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ- بگو اگر دعاى شما نمىبود پروردگار من به شما نمىپرداخت».رابطه ميان قرآن و دعا چيست؟
شايد حديث شريف نبوى اين رابطه را تفسير كند كه مىگويد:«هر گاه خواستى كه خدا با تو سخن گويد قرآن بخوان، و هر گاه كه خواستى با خدا سخن گويى دعا بخوان».پس انسان پيش از آن كه منتظر باشد پيامى از سوى خدا بر او نازل شود، واجب است كه پيامى از طريق دعا به پيشگاه خدا تقديم كند، و خداوند پيام انسان را دوست دارد، و بدان گوش مىدهد، هموست كه گفت: «أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ «34»- يا آن كه درمانده را چون بخواندش پاسخ مىدهد و رنج از او دور مىكند» و اوست كه گفت: «وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ «35»- چون بندگان من درباره من از تو پرسند، بگو كه من نزديكم و به نداى كسى كه مرا بخواند پاسخ مىدهم» و اوست كه چون دعا كنندهاى او را بخواند، مىگويد: بلى، اى بنده من.34- النمل/ 62.35- البقرة/ 186.
