شرح آيات‏ - تفسیر هدایت جلد 8

خانه‏هاى مسلمانان با ما سخن گفتند، آيات اين درس از ضرورت نگهدارى و حراست ظاهرى آن خانه‏ها در برابر ورود بيگانگان با ما سخن مى‏گويند، زيرا (چنان كه پيامبر (ص) گويد): خانه‏ها حرم انسانند. پس نبايد كسى كه صاحب خانه نيست جز با كسب اجازه و به دست آوردن موافقت ساكنان خانه بدان وارد شود، و پيش از ورود ناگزير بايد نام خدا را كه بدان انس و الفت دارند بر زبان آورد و به بانگ بلند بگويد تا اهل خانه صاحب صدا را بشناسند، و پس از آن به سلام آغاز كند، و اگر پاسخى از اهل خانه نشنيد بايد به همان جايى بازگردد كه از آن آمده و به زور وارد خانه نشود و كبر و بزرگ نمايى و علاقه به گناهكارى او را وادار به ورود قهرى نسازد زيرا چنان ورودى از جانب او نه تنها تجاوز به اهل آن خانه است بلكه تجاوز به تمام جامعه محسوب مى‏شود.

شرح آيات‏

[23] «إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ- كسانى كه به زنان پاكدامن و بى‏خبر از فحشا و مؤمن تهمت زنا مى‏زنند، در دنيا و آخرت لعنت شده‏اند و برايشان عذابى است بزرگ.»

ممكن است زنى در لانه فساد و مظانّ زنا كارى باشد، چنين زنى مسئوليّت اين تباهكارى را تحمّل مى‏كند، همچون زن زيورنماى بى‏حجابى كه از اين خانه بدان خانه مى‏رود، و حركات ولنگارانه شبهه‏آميزى مى‏كند، خود را در دايره اتّهام قرار مى‏دهد و موجب مى‏شود مردم بر ضدّ او سخنانى بگويند.

امّا زنى كه از اين تهمت بى‏خبر و از مظانّ آن دور است بايد به نيكوترين صورت محترم داشته شود، و هر كس وى را متّهم كند در دنيا ملعون است، يعنى از خير به دور و نزد مؤمنان مطرود است، و در آخرت نيز ملعون است و خدا او را از رضوان خود دور مى‏كند و به عذابى بزرگ گرفتارش مى‏سازد.