سوره الحج (22): آيات 42 تا 51 - تفسیر هدایت جلد 8
لطفا منتظر باشید ...
شرايطى است كه خدا در مورد جهاد فرض و واجب كرده است، بدان اقدام كند در حالى كه از هر پليديى كه ميان نفس او و جهاد حايل و مانع مىشود پاك و پاكيزه شده باشد. ما به كسانى كه مىخواهند جهاد كنند، ولى بر خلاف شرايط خداى عزّ و جلّ بر مؤمنان و مجاهدانند كه توصيف كرديم، نمىگوييم جهاد نكنيد، بلكه مىگوييم: ما شما را از شرايط خداى- تعالى- بر شايستگان جهاد- كه وجود خود و اموالشان را با بهشت داد و ستد كردهاند- آگاه كردهايم. پس اگر مردى در آن شرايط در وجود خود نقصانى مىبيند آن را اصلاح كند و نقص را برطرف سازد، وقتى ديد كاملا در داشتن شرايطى كه خداى- تعالى- اذن جهاد داده كامل شده آن گاه شايستگى لازم را به دست آورده است. امّا اگر از اين مقدّمات سرپيچى كند مجاهد نخواهد بود، به سبب اصرارى كه بر معاصى و كارهاى حرام و اقدام به جهاد بر اساس خبط و كوردلى دارد و از سر نادانى روايات دروغين بر خداى- عزّ و جلّ- مىبندد. به جان خودم سوگند كه در خبر پشت در پشت درباره كسى كه چنين كارى كند آمده است كه خداى- تعالى- اين دين را به وسيله اقوامى كه آنان را در آخرت بهرهاى از نيكى نباشد، نصرت مىدهد. پس انسان بايد خدا را پرهيزگارى كند و بپرهيزد از اين كه جزو چنان اقوامى باشد. اينك براى شما بيان و معلوم و آشكار شد، و پس از اين بيان عذرى در نادانستن نداريد، و نيرويى نيست جز به خدا و خدا ما را بس كه بدو توكّل مىكنيم و سرانجام و سرنوشت به سوى اوست. «26»سوره الحج (22): آيات 42 تا 51
وَ إِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ ثَمُودُ (42) وَ قَوْمُ إِبْراهِيمَ وَ قَوْمُ لُوطٍ (43) وَ أَصْحابُ مَدْيَنَ وَ كُذِّبَ مُوسى فَأَمْلَيْتُ لِلْكافِرِينَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كانَ نَكِيرِ (44) فَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها وَ هِيَ ظالِمَةٌ فَهِيَ خاوِيَةٌ عَلى عُرُوشِها وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَشِيدٍ (45) أَ فَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِها أَوْ آذانٌ يَسْمَعُونَ بِها فَإِنَّها لا تَعْمَى الْأَبْصارُ وَ لكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ (46)وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ لَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ إِنَّ يَوْماً عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (47) وَ كَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَمْلَيْتُ لَها وَ هِيَ ظالِمَةٌ ثُمَّ أَخَذْتُها وَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ (48) قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّما أَنَا لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ (49) فَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (50) وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَحِيمِ (51)
