[3] زيرا دل مؤمن خاشع است، پس آگاهانه احساس مسئوليّت مىكند، مگر نه آن كه كاملا به حق تسليم شده است و مىداند كه به زودى از تمام كارهاى خرد و كلانش مورد باز پرسى قرار مىگيرد، و بر او حساب مىكنند؟ وى مىداند كه زندگى جدّى است، و بيهودگى و پوچى در آن وجود ندارد. در حالى كه آن كس كه نمىداند فراسوى زندگى او پاداشى است، و مىبايد زندگى خود را به گونهاى درآورد كه با رهنمود آن پاداش مناسب باشد، زندگى را سرگرمى و بازيچه مىگيرد.«وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ- و آنان كه از بيهوده روى گردانند.»كسى كه بيمارى در حالى خطرناك دارد، اگر بر گروهى بگذرد كه بازى3- نور الثقلين، ج 3، ص 528.