[5] خداوند انسان را داراى غرايز گوناگون آفريده است، و اين نيست مگر براى آن كه از آنها بهره برد، امّا به شكلى مناسب. و تنها مؤمنانند كه از اين غرايز به مصلحت خود بهره مىكشند، زيرا بر نفس خود تسلّط دارند، و از سركشى شهوتها، با خشوع و تسليم به حق، جلوگيرى مىكنند.«وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ- و آنان كه شرمگاه خود را نگه مىدارند.»«حفظ» در اينجا يعنى نگهدارى به اضافه پايبندى به شريعت و مراعات5- همان مصدر، ص 529.
لطفا منتظر باشید ...
