حدود شرعى حجاب
«وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى جُيُوبِهِنَّ- و زينتهاى خود را جز آن مقدار كه پيداست آشكار نكنند و مقنعههاى خود را تا گريبان فرو گذارند ...»اين بخش از آيه حجاب شرعى را كه واجب است زن مسلمان مراعات كند، بيان مىكند. و اين حجاب چنان كه بعضى فقيهان آن را تفسير كردهاند، و در احاديث آمده اين است كه واجب است زن تمام پيكر خود را بپوشاند بجز چهره، و دو كف دست و دو قدم و سورمه چشم و حنا و انگشترى كه ظاهر ساختن آنها جايز است، وانگهى بر زن واجب است كه روسرى يا مقنعهاى بپوشد كه سينه و گردن را بپوشاند.در حديثى از ابى عبد اللَّه صادق- عليه السّلام- كه يكى از يارانش از او پرسيده آمده است كه: (راوى) گفت: به حضرتش گفتم: مرد كدام بخش از اندامهاى زنى را كه محرم او نيست مىتواند ببيند؟ فرمود «چهره و دو كف دست و دو قدم». «16»زن در دوره جاهليّت نيز روسرى مىپوشيد، ولى زينت خود را بر مردان آشكار مىكرد، بدين گونه كه روسرى را پشت گوش خود مىافكند، تا گوشوارههايش آشكار شود، و گردن و گلو و قسمتى از سينه خود را نيز آشكار مىساخت و در نتيجه زيباييها و جذابيّتهاى خود را نمايش مىداد. آن گاه اين آيه آمد كه به زنان مؤمنان دستور مىدهد مقنعه بپوشند به گونهاى كه موى و گوشها و گردنها و سينههايشان پيدا نباشد. در روايتى پشت در پشت از امام ابى جعفر باقر16- همان مأخذ، ص 589.