چار چوب اصلى اين سوره رسالت است، و عظمت رسالت در درجه اول از جانب فرستنده آن است.درس اوّل اين سوره حقايق وحى و گردنههايى را كه در راه ايمان بدان وجود دارد بيان مىكند، و ما را يادآور مىشود كه فرستنده اين كتاب و خود اين كتاب و پيامبرى كه با آن فرستاده شده است كيست و چيست؟اوّلا: خداست كه اين فرقان را فرستاده، و او پروردگار آسمانها و زمين است كه اين كتاب را فرو فرستاده است.همانا خداست كه تبارك و تعالى است. مگر نه اين كه خير او پايدار و بر همگان گسترده است و همه را بىنياز مىكند و هيچ نمىكاهد، و ملك آسمانها و زمين تنها از آن اوست و اوست كه هر چيزى را اندازهگيرى كرده و مقدّر داشته است.ثانيا: هر كس به خدا ايمان آورد رسالتهاى او را مىشناسد، امّا هر كس شريكانى براى او بگيرد از ايمان آوردن بدان رسالتها بهرهمند نمىشود، از اين رو آنها را مىبينى كه به رسالت تهمت مىزنند و افترا مىبندند، و ادّعا مىكنند كه رسالت اساطير و داستانهاى كهن است.در حالى كه آن كس كه خدا را مىشناسد و مىداند كه او از راز آفرينش آگاه است به رسالت كه بخشى از اين راز را كشف مىكند ايمان مىآورد.ثالثا: گفتند: چگونه خدا بشرى را به پيامبرى مىفرستد، شخصى كه چون ديگر مردم خوراك مىخورد و معاش خود را به دست مىآورد، و گفتند: چرا همراه
لطفا منتظر باشید ...
