«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ- به نام خداى بخشاينده مهربان.»بزرگ و بزرگوار است آن كس كه اين فرقان را فرستاد
[1] بيگمان از برجستهترين ويژگيهاى قرآن كريم حكمتى است كه در آن نمايان است، زيرا از جانب ذات حكيم خبير و آگاهى آمده است، پس هيچ لفظى از الفاظ آن را نمىيابى كه به صيغهاى معيّن آمده است مگر آن كه در آن حكمتى باشد.شايد سبب نامگذارى اين سوره به سوره «فرقان» از اين قرار باشد:
اوّل: در برگرفتن اين كلمه در آغاز.
ثانيا: از آنجا كه انسان را براى بقا در زندگى ديگرى كه فنايى ندارد آفريدهاند، و او را از آن رو به دنيا آوردهاند كه خود را به تكامل رساند، و براى آن زندگى آماده شود، و راه تكامل وحى است، و سوره فرقان از وحى با ما سخن مىگويد، و ضرورت ايمان به آن، و چگونگى عبور از گردنههايى كه در راه ايمان به وحى وجود دارد، و در پايان اين سوره نمودارى از برجستهترين صفات مؤمنان را مىخوانيم- كه در عين حال- تصويرى از انسان كمال يافتهاى را كه فرقان او را براى بهشت آماده كرده است ترسيم مىكند، بدين جهات وحى در اينجا به نام فرقان ناميده شده زيرا براستى انسان متكامل آماده براى بهشت را از بشرى ناقص كه به دوزخ افكنده مىشود فرق مىنهد و تميز مىبخشد. پس فرقان همان قرآنى است كه