لطفا منتظر باشید ...
مؤمنان چه كسانند؟
رهنمودهايى از آيات
از آنجا كه سوره مؤمنون ما را ياد آور واقعيّت ايمان مىشود، اين درس در اين سوره مبارك- چنان كه پيداست- به بيان مقياس و محك حقيقى مؤمن اختصاص يافته است. در حالى كه در درسهاى پيشين سرانجام انكار و عناد با اصل ايمان ياد آورى شده است.
مريم و پسرش (ع) دو آيت و نشانهاند كه پروردگار آن دو را در قرارگاهى بر شده از زمين كه در آن جاى آسايش و آب روان وجود داشت مسكن و مأوى داد، و اين دليل بر آن است كه خداوند- سبحانه و تعالى- پيامبران را براى آسايش بشر فرستاده است، و از اين روست كه به ايشان امر فرمود كه از چيزهاى پاكيزه و خوش بخورند و كار نيك و شايسته انجام دهند.
راه پيامبران يكى است، گر چه اهل كتاب با يكديگر اختلاف يافتند و به سبب اموال و فرزندانى كه به دست آوردند به گروههايى پراكنده شدند و هر يك به گروه خود دل بستند و شادمان گشتند، و پنداشتند كه خداوند، هم چنان خيرات و بركات را بر آنان فرو مىبارد، و در نيافتند كه شايد اين استمرار خيرات نوعى استدراج باشد كه آنان را پلّه پلّه به سوى سرانجامى تلخ روانه كند تا وقتى مهلتشان سر آمد گريبان آنان را بگيرد.
امّا نيروى ايمان را نزد كسانى مىيابيم كه مهربان و دلسوزند، از بيم خدا انديشناكند، و به آيات و نشانههاى او پاسخ مثبت مىدهند، براى پروردگار خود شريك نمىتراشند، و حتى در آنچه به درگاه خدا تقديم مىكنند اطمينان كامل
