توبه تصميم گيرى است و كردار
[70] «إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً- مگر آن كسان كه توبه كنند و ايمان آورند و كارهاى شايسته كنند. خدا بديهايشان را به نيكيها بدل مىكند و خدا آمرزنده و مهربان است.»براستى رحمت خدا بسيار گسترده دامان است، پس هر چه عمل انسان از گناهانى چون زنا و قتل باشد، باز هم در رحمت خدا را بر دو لنگه خود براى توبه كاران و آمرزش طلبان گشوده مىيابد- و تازه تنها همين نيست- بلكه بزرگتر از اين آن است كه خدا بديهاى توبهكاران را به خوبيهايى تبديل مىكند كه از آنها پاداش نيك مىبرند. شايد سبب تبديل كردن بديها به خوبيها اين باشد كه توبه كار متذكّر شدن خود را نسبت به آنها، و پشيمانى خود را از ارتكاب بديها سكّويى براى جهش به سوى تصحيح و اصلاح و شتافتن به عرصه شناخت بزرگتر، و ايمان ژرفتر قرار خواهد داد، و هر كار بدى را كه به ياد آورد مسئوليّت محو و تبديل آن را به37- نور الثقلين، ج 4، ص 31.