شرح آيات - تفسیر هدایت جلد 8

باطل است و آن حجت همانا دانش و رهنمايى يا كتابى روشنگر است.

پس هر كسى كه حجّتى ندارد غير مؤمن است، و حتى مستكبر و گردنكش از حق است كه به يك سو مى‏پيچد و مى‏كوشد مردم را از راه خدا منحرف سازد، و جزاى او در دنيا خوارى است كه شامل كوچك شدن و پست و ذليل گشتن است.

امّا روز قيامت نصيب او عذاب سوختن است به جزايى مطابق با آنچه خود به دست خويش كرده و اندوخته است.

امّا كسانى را كه حقيقت ايمانى كه آنها را در برابر فتنه‏ها مقاوم و پايدار كند و با فشارها بستيزد، به دلهايشان رسوخ نكرده است مى‏بينى كه خدا را با ترديد از كنار راه مى‏پرستند. اگر خيرى به ايمانشان برسد دلگرم مى‏شوند و اگر به فتنه‏اى دچار شوند يا در معرض فشارى قرار گيرند به قعر گاوچاله انكار فرومى‏افتند. آن گاه دنيا و آخرت را زيان مى‏بينند و اين همان زيان آشكار است.

اينان با بادهاى سلطه و ثروت به اين سو و آن سو مى‏گرايند و چيزهايى جز خداى را مى‏خوانند كه نه زيانى به آنان مى‏زنند و نه سودى مى‏رسانند- بتهايى سنگى يا بشرى- و اين همان گمراهى بى‏پايان است.

آرى آنان با خواندن بتهايى كه همان رهبرى بد و ياران بد باشند به خود زيان مى‏زنند. امّا كسانى كه خدا را با اطمينان و استوارى قدم مى‏پرستند، و در برابر فتنه‏ها و فشارها مى‏ستيزند، از سوى پروردگارشان پاداشى است نيكو و زيبا، بهشتهايى كه نهرها در آنها جارى است، زيرا خدا هر چه بخواهد مى‏كند.

شرح آيات

[8] حجّت ميان خدا و آفريدگانش خرد است و از خرد، دانش و شناخت و رهيابى حاصل مى‏شود. خرد است كه دارنده خود را به پيروى از كتاب روشنى بخش رهنمون مى‏گردد، و كسى كه اين حجّت را ندارد بباطل درباره خدا مجادله مى‏كند.

«وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ- و از مردم كسى است كه درباره خدا