دقيق‏تر از كلمه «رد كنندگان باز گردانندگان» است، چه علاقه شديد مؤمنان را بر حفظ اموال ديگران بيان مى‏كند، پس فكر و همّتشان تنها بر اين نيست كه امانت را به هر صورت باشد بر گردانند بلكه همواره آن را «مراعات» و نگاهدارى مى‏كنند و بر آن مراقبت و محافظت دارند شايد بيشتر از دارائيهاى شخصى خود، تا آن را به صاحبش بازگردانند، (البته مؤمنان چنين هستند) در حالى كه بيشتر مردم را مى‏بينيم نگهداريشان از دارائيهاى شخصى خود به مراتب بيشتر از دارايى ديگران است كه نزد آنهاست.

همچنين پيمان را با پايدارى بر آن، و تأكيد پايبندى بدان مراعات مى‏كنند، و از بزرگترين پيمانهايى كه مؤمنان چنان كه بايد آن را مراعات مى‏كنند، پيمان ولايت است كه آن را به شايستگانش ادا مى‏كنند. در احاديث اهل بيت،- عليهم السّلام- تفسير پيمان به ولايت آمده است.

6- مراقبت بر واجبات و حدود

[9] قرآن پس از بيان اين مجموعه از صفات ما را ياد آور اهميّت مراقبت بر نماز مى‏شود. شايد نمازى كه در اوّل صفات ذكر كرده است از اين يك كه در پايان صفات مؤمن آورده است تفاوت داشته باشد. در حالى كه خشوع (و تسليم محض به حق) در نماز يعنى خود نماز كه همان اصل و حقيقت ايمان است، امّا مراقبت بر نماز يعنى مراقبت و محافظت بر حدود آن، و اين تأثير و انعكاسى را كه تمام ابعاد زندگى يك فرد بر نماز مى‏گذارد روشن مى‏سازد، پس هر انحرافى در هر بعدى بر نماز او اثر مى‏گذارد. و همچنين محافظت و مراقبت بر نماز به معنى پايبندى به ديگر حدود شرعى است، و مؤمنان در حدود و شرايط احكام شرعى به نام جوهر و اساس آن سستى نمى‏ورزند، مثلا نماز را به دليل اين كه خشوع اصل آن است ترك نمى‏كنند، كه اگر آن اصل تحقق يافت ديگر ركوع و سجود اهميّتى ندارد، چنان كه بعضى از متصوّفه تصوّر مى‏كنند، كه مى‏بينى حدود شرعى را محترم نمى‏شمارند بدين پندار كه اين حدود وسيله‏هايى براى رسيدن به حق است، و آنان به وسايلى ديگر به