ندارند و هم چنان بيمناكند زيرا ايمان دارند كه به سوى پروردگار خود باز مىگردند و بايد جوابگوى اعمال خود باشند. از اين رو در انجام دادن كارهاى نيك شتاب مىورزند و در اين كار بر يكديگر پيشى مىجويند.
البته اين سخن بدين معنى نيست كه خداوند آنان را سر تا سر در مسئوليّتها غرقه ساخته، بلكه پروردگار مهربان ما هيچ كس را جز به اندازه طاقت و توانش مكلّف نكرده و خداوند تمام اعمال ايشان را به سود آنان مىنويسد و ثبت و ضبط مىكند و در اين مورد به ايشان ظلم و ستمى نمىشود.
اين است راه هدايت و رستگارى مؤمنان. بگذاريد ما نيز بدين راه رهسپار شويم.
در آيات اين درس مقياسهايى دقيق براى ايمان مىيابيم كه اندك خللى در آنها نيست.
[50] هدف از گرد آمدن مؤمنان دشوار سازى امور بر مردم نيست، بلكه مراد پاكيزه ساختن و پاك كردار نمودن آنهاست تا از نعمتهاى خود بيشتر سود برند، و ديگر اين كه مورد رحمت خدا قرار گيرند. و بيان اين مطالب و تجسّم آنها در وجود و زندگانى عيسى و مادرش مريم (ع) است كه خداوند آن دو را در قرارگاهى آرامبخش قرار داد كه ايشان را در بر گيرد و آبى زلال و گوارا به آن دو بزرگوار بنوشاند. و بدين سان است كه خداوند براى پيامبران و مؤمنانى كه از خطّ آنان پيروى مىكنند اراده فرموده است كه چيزهاى پاكيزه بخورند و كارهاى نيك و شايسته انجام دهند و خدا را سپاس گزارند.
بر آدمى حرام است كه نعمتهاى خدا را بخورد و با انجام دادن كارهاى پليد نسبت بدو نافرمانى كند، هم چنان كه حرام خوار نمىتواند كارهاى نيك و شايسته را به صورت كامل خود انجام دهد، مگر نه آن كه پروردگار سبحان ما مىگويد: