مىگويد:
«دو ركعت نمازى كه مرد زن دار بگزارد بهتر از هفتاد ركعتى است كه مرد زن نگرفته بگزارد» «22».
و از پيامبر خدا اين سخن او را روايت كردهاند كه گفت:
«هر كه زناشويى كند نيمى از دين خود را احراز و مسلّم كرده است».
و گفت:
«بىمقدارترين مردگان شما آنانند كه زناشويى نكرده باشند» «23».
[33] وقتى انسان موفق به زناشويى نمىشود يا در اقدام بدان توانايى ندارد بايد پاكدامنى ورزد، و به ايمان پناهنده شود، نه آن كه در زمين فساد كند يا سبب رواج فحشا در جامعه شود.
«وَ لْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لا يَجِدُونَ نِكاحاً حَتَّى يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ- آنان كه استطاعت زناشويى ندارند، بايد پاكدامنى پيشه كنند تا خدا از كرم خويش توانگرشان گرداند ...»
پيامبر (ص) گفت:
«هر كس از شما كه مىتواند زناشويى كند بايد همسرى گيرد، و هر كس توانايى ندارد بايد روزه بگيرد، زيرا روزه براى او حفاظى است».
روند آيه به مناسبت گفت و گو از مسئوليّت زناشويى به چارهجويى مشكلى اجتماعى كه در آن روزگار حادّ بوده است مىپردازد، و آن مشكل بردگان است، كه جنس ذكور آنان بدون زناشويى مىماندند و با رنج بىهمسرى مىزيستند، و حفره فسادى را تشكيل مىدادند، از اين رو خدا باز خريد آنان را فرمان داد تا از بردگى آزاد شوند، و مانند ديگران زناشويى كنند.
«وَ الَّذِينَ يَبْتَغُونَ الْكِتابَ مِمَّا مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ فَكاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيْراً
22- همان مأخذ. 23- همان مأخذ.