واجب است كه به نداى علماى اسلام هنگامى كه آنان را به راه خدا در حكومت و سياست و اقتصاد، و ديگر شؤون زندگى فرا مى‏خوانند، پاسخ مثبت دهند، نه اين كه گاه به غرب و گاه به شرق روى آورند و به جست و جوى برنامه‏ها و راهها و احكام آنها پردازند.

«وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَخْشَ اللَّهَ وَ يَتَّقْهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ- و كسانى كه از خدا و پيامبرش فرمان مى‏برند و از خدا مى‏ترسند و پرهيزگارى مى‏كنند، رستگارانند.»

زيرا كسانى كه داراى اين صفتهاى سه گانه (فرمانبردارى، بيم و پرهيزگارى) هستند سببهاى ايمان حقيقى را كامل كرده‏اند و از اين رو به رستگارى از جانب خدا نايل مى‏شوند.

آنان براستى از بيم مجازات خوار كننده و عذاب دردناك الهى از خدا و پيامبرش فرمان مى‏برند، و از آنجا كه بيم و پروا شعور و احساسى است موقّت كه با گذشت زمان در نفس بشرى پنهان مى‏شود، آنان آن را با پرهيزگارى محكم و استوار مى‏كنند و اين پرهيزگارى همان التزام و پايبند بودن دقيق به آموزشهاى اسلامى از خرد و كلان آنها، و اهتمام كامل به اجراى تمام فرمانهاى الهى است.

سوره النور (24): آيات 53 تا 57

وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيَخْرُجُنَّ قُلْ لا تُقْسِمُوا طاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ (53) قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَيْهِ ما حُمِّلَ وَ عَلَيْكُمْ ما حُمِّلْتُمْ وَ إِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ (54) وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى‏ لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ (55) وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (56) لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ لَبِئْسَ الْمَصِيرُ (57)