براى شما وضع كرده است. در نصّ مروى از امام باقر (ع) در تفسير اين آيه آمده است:
«انسان بر مادر و يا خواهر خود و يا دختر خويش و جز ايشان وارد نشود، مگر با كسب اجازه، و به كسى اذن ندهند مگر پس از سلام گفتن، زيرا سلام گفتن طاعت خداى رحمان است» «39».
فايده اين حكم چيست؟
پيش از آن كه بدين پرسش پاسخ دهيم ملاحظهاى مهمّ را در اينجا مىآوريم: انسان معمولا به حدود و قيود تنظيم اجتماعى اهتمام دارد ولى به جوهر و محتواى آن كمتر مىانديشد، و گاه بر عكس به جوهر و هدف اين تنظيم توجّه دارد ولى در مورد حدود آن كه وسيله تحقّق يافتن اين هدف است تجاهل مىورزد و توجّهى نمىكند و معتقد است كه اين حدود و رسوم غير مهمّ و سطحى است.
در حالى كه اسلام از فرزندان خود مىخواهد هم به جوهر اين تنظيم و هم به حدود آن اهتمام ورزند، يعنى به هدف و وسايلى كه اين هدف را تحقّق مىبخشد ملزم و پايبند باشند.
در واقع جوهر تنظيم اجتماعى همان فرمانبردارى خالصانه نسبت به خداى تعالى، و دور از خواهشها و مصالح آنى و تمام تعصّبات جاهلى است. و عاليترين مظاهر فرمانبردارى از خدا در فرمانبردارى از رهبرى و فرماندهى رسالتى نمودار مىشود كه درجه به درجه پايين مىآيد تا به ولىّ امر كه حاكم شرعى است مىرسد و همچنين شامل ولىّ خانواده و سرپرستان تمام سازمانهاى اجتماعى و سياسى شرعى مىشود.
خانواده با فضيلت خانواده ايست كه بر پايه تعاون و همكارى سازنده نهاده شده باشد، و اين صورت نمىبندد مگر از طريق فرمانبردارى سالم از ارزشهاى بر حق، به گونهاى كه اين فرمانبردارى از قانونى كه آن را معيّن و مشخّص كند خالى
39- نور الثقلين، ج 3، ص 622.