در پايان اين سوره كه از خانواده با فضيلت و ارزشهايى سخن مىگويد كه سزاوار است در آن رشد يابد، و برجستهترين آنها فرمانبردارى از ولىّ امر بر انگيخته از اطاعت نسبت به ارزشهاى بر حقّ است، پروردگار ما در اين آيات كريم بر ضرورت فرمانبردارى از فرماندهى رسالتى در قضاياى گوناگون اجتماعى تأكيد مىكند.
پس هر گاه مسلمانان در امرى چون جنگ يا ساختمان يا هر كارى ديگر گرد آمدهاند براى هيچ يك از آنان جايز نيست كه خود را آهسته از آن اجتماع كنار بكشد و به دنبال كارهاى مخصوص به خود رود، حتى اگر نياز بدان كار وى را به سوى خود فرا خواند، زيرا نياز اجتماع مهمتر از نياز شخصى است.
آرى، وى حق دارد كه از فرماندهى اجازه بخواهد، و اگر فرماندهى اجازه داد، آن گاه برود و گرنه بماند. و فرماندهى نيز- به نوبه خود- مىتواند به هر كس