اين درس در چار چوب يادآورى به توحيد كه پايه ايمان به رسالت است بعضى از نامهاى پروردگار ما را بيان مىكند كه همانا دو نام «رحمن» و «تبارك» است.
نام «الرّحمن» در آفرينش آسمانها و زمين و تدبير آن دو تجلّى مىكند، و به رغم گريز كافران از اين نام كريم و رد كردن سجود به پروردگارى كه رحمت او بر آنان احاطه دارد، آنان از سر استهزاء نسبت به پيامبر و ستيزه با او گفتند به كسى كه پيامبر به آنان فرمان سجده مىدهد، سجده نمىكنند.
در حالى كه نام «تبارك» در اين بناى استوار كه بر فراز ما افراشته است، و چراغ پرتوفشانى كه چون قنديل بدان آويخته، و ماه درخشانى كه آن را زينت بخشيده و نور ملايم خود را بر كوهها و دشتها مىتاباند، تجلّى مىكند.
همچنين در پياپى آمدن روز و شب تا فرصتى باشد براى كسى كه مىخواهد خدا را به ياد آورد يا خدا اراده كرده است كه او سپاسگزار باشد.
نامهاى خدا در دلهاى ذاكران سپاسگزار تجلّى مىكند، و آنان به حق بندگان رحمان هستند، از اين رو مىبينى كه سبك و همراه با فروتنى بر زمين راه مىروند، نه با گردن فرازى و تبختر، و با جاهلان با نرمى و ملايمت روبرو مىشوند، و شب را در نماز و مناجات مىگذرانند، و براى بر كنارى از آتش پر لهيب جانكاه دوزخ شب زنده دارى مىكنند، و چون هزينه كنند اقتصاد مىورزند و نه بخل مىكنند و نه اسراف و شاد خوارى.