در واقع آن كس كه به آسمان بركت و كمال بخشيد همان كسى است كه به انسان بركت و كمال مىبخشد، و برجها در عين حال همان مواضع آشكار و بلند است، و بنا بر عادت برج شهر «30» رمز و نماد آن است، و خورشيد و ماه و ديگر ستارگان ثابت و سيّار برجهاى آسمانند، و آن كس كه خورشيد و ماه و برجها را قرار داده همو صاحب بركت و كمال است، پس شايستهتر آن كه به سوى او روى آوريم نه ديگرى، زيرا او رحمان (و مهربان) است. پس چرا اين صفت ستوده از صفات پروردگار خود را نشناسيم؟
[62] «وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرادَ شُكُوراً- و اوست كه شب و روز را براى كسانى كه مىخواهند به ياد آورند و عبرت گيرند يا شكرگزارى كنند از پى هم قرار داد.»
خداوند هر يك از شب و روز را يكى به دنبال ديگرى قرار داده است، پس اگر شب دوام يابد زندگانى و كسب معاش نابود مىشود، و اگر روز دوام يابد آسايش از ميان مىرود.
اما انسان چه وقت در حالت تذكّر و يادآورى به خويش است؟ در شب هنگام.
و چه وقت نعمتها را به دست مىآورد و خدا را شكر مىگزارد؟ به هنگام روز.
و چه قدر روند عبارت زيباست آنجا كه مىگويد: شب را براى كسانى كه مىخواهند متذكّر باشند قرار داد! پس هنگامى كه صداها آرام مىشود، و جانداران از جنبش مىايستند، و خاموشى فراگير مىشود، آنجا كه همه مردم به بستر خواب مىروند، و جدان مؤمن زنده مىشود تا با پروردگار خود راز و نياز كند «إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِيلًا
30- مراد شهرهاى قديم است كه برج و بارو داشتند- م.