تقوا در زمين توحيد و يكتاپرستى مىرويد، و شاخههاى آن تمام زمينههاى زندگى را در بر مىگيرد، و مهمترين و برجستهترين مظاهر و نمادهاى آن همانا بزرگداشت حرمتهاى خدا و شعائر اوست.
آنان كه با تقوا مخالفت مىورزند همان كسانى هستند كه مرتكب پليديهاى بتپرستانه مىشوند، آنچه را سزاوار است ترك شود مىكنند و آنچه را سزاوار است بكنند ترك مىگويند، و از سخن دروغ و باطل پيروى مىكنند، و آن گاه هر چه را خدا حرام شمرده، همچون پرستش بتها مرتكب مىشوند، و از سويى ديگر از آنچه خدا بر آنها حلال ساخته با دروغ و بهتان خوددارى مىورزند، و اين منافى و معارض با تقواست.
قرآن- بار ديگر- بدين نكته باز مىگردد كه ريشه تقوا را در نفس كه همان ستيزه و مقاومت در برابر فشارهاست به ما ياد آور شود، به گونهاى كه انسان