نشد كه در شب سى سوره قرآن بخوانم كه هفت سوره طولانى هم در ميان آنها باشند.
عمر گفت: يا رسول اللَّه! خداوند گناهان تو را چه قبل و چه بعد همه را بخشيده است. پس چرا اين گونه خود را به رنج مىافكنى؟
رسول خدا گفت:
«اى عمر آيا بنده شكرگزار خدا نباشم»؟
سادسا: قناعت به هر چه حاصل مىكند و دورى گزيدن از حرص و شره.
شكر فقط مولود راضى شدن به امر پروردگار نيست. شكر در رشد دادن روحيه رضا و قناعت هم سهيم است انسان را وا مىدارد كه پيوسته جنبههاى مثبت زندگى را در نظر بگيرد و از آن تمتع ببرد و استفاده كند و براى حصول آن با گامهاى ثابت و عزمى جزم و خاطرى مطمئن پيش برود.
داستانى كه مىآوريم بيان همين نظر مثبت است در نزد اولياء دين.
روزى سلمان فارسى آن صحابى جليل، ابو ذر را دعوت مىكند و از كيسه خود تكه نانى خشك بيرون مىآورد و نزد او مىگذارد و از سبويى بر آن آب مىپاشد.
ابو ذر گفت: چه غذاى خوبى مىشد اگر اندكى نمك هم مىداشتيم.
سلمان برخاست و سبوى خود را به گرو گذاشت و نمك خريد و بياورد. ابو ذر نان را با نمك تناول مىكرد و مىگفت: شكر خدايى را كه ما را چنين قناعتى داده.
سلمان گفت: اگر قناعت كرده بودى سبوى من به گرو نمىرفت. «28»
صبر- مانند شكر- به هنگام بروز سختيها تجلى روحيه ايمان است. و نيز در لحظات هجوم شهوات و تحمل مصاعب.
28- همان منبع، ص 46.