از ايمان و رهبرى دينى سخن مىگويد، سخن از خانواده را فراموش نمىنمايد. زيرا خانواده است كه مىتواند چنان انسان با ايمانى را تربيت كند.
در پايان اين درس قرآن تأكيد مىكند كه خانواده نظام فطرى است كه اسلام آن را تزكيه و تأكيد مىكند. و فقط نظامى اعتبارى يا قانونى نيست. به تعبير ديگر طريق قانون يا آنچه در لغت حقوق دانان اتفاق يا عقد اجتماعى خوانده مىشود قادر به الغاء خانواده نيست. زيرا خانواده از حقايق فطرى است همسر انسان نه مادر او مىشود و نه خواهرش.
بنا بر اين اسلام اين عادت جاهلى را كه مىگفت انسان مىتواند با زنش همان معامله را بكند كه با مادر و خواهر خود مىكند و به مجرد اين كه بگويد تو نسبت به من چون پشت مادر منى يا چون پشت خواهر منى يا اين كه فرزند شخص ديگرى را فرزند خود بداند به صرف اين كه او را تربيت كرده است- اگر چه او را از سر راه برداشته باشد- قرآن مىگويد چنين كسى فرزند او نمىشود. آرى، مىتوان او را برادر دينى يا از اموالى خود به حساب آوريد ولى فرزند شما نمىشوند.
شايد تأكيد قرآن بر اين امر اين است كه مىخواهد براى خانواده حدودى معين كند و اعتبار حقيقى آن را به او بدهد. خانواده مركب است از مادر و پدر و فرزندان بايد اين تركيب برجاى ماند و حرمت آن حفظ شود.
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ- به نام خداى بخشاينده مهربان.»
گفتيم كه «بسم اللَّه» را در هر سوره معانى دقيقى است كه به موضوع همان سوره بستگى دارد. از چيزهايى كه اين نظريه را تأييد مىكند اين است كه در هر سوره به صورتى مستقل نازل شده است. در اين جا معنى آن چنين است كه به نام خدا راه خود را آغاز كن و بر او توكل نماى و به نام او وارد مرحله مبارزه شو و در برابر فشارها تسليم مشو به اغراء اهل باطل گوش فرا مده و به نام خدا خانوادهاى صالح بنيان بگذار.