كه آن فرمانبردارى از سوى خدا واجب شده، قرآن براى ما آثار منفى ترك آن را بيان مىدارد. خداوند منافقان را به تبعيد و اعلان جنگ عليه آنها وعده داده است.
همچنين كفار را تهديد كرده كه كفرشان سبب جاويدان شدن آنان در آتش جهنم مىشود. اما زمان اين پاداش كى خواهد بود؟ قرآن تأكيد مىكند كه روز چرا حتما خواهد آمد و بهانه كافران در اين كه از بزرگانشان پيروى مىكردهاند به ايشان سود نخواهد داد.
آن گاه پروردگار عالم از وجاهت نبى اكرم در نزد خود سخن مىگويد و مؤمنان را نهى مىكند كه مانند بنى اسراييل كه موسى را مىآزردند او را بيازارند.
بنى اسراييل موسى را متهم كردند به كشتن هارون و داشتن بيمارى برص.
و نيز با همدستى زنى فاجره قارون مدعى شد كه موسى با آن زن زنا كرده است ولى خدا موسى را از همه اين اتهامها مبرّا گردانيد. اينها اشاره است به شايعاتى كه منافقان مىپراكندند و خدا آن شايعات نابود گردانيد. در همان حال مؤمنان را به پرهيزگارى دعوت مىكند، زيرا پرهيزگارى اساس منطق سليم است و انسان را از كذب و تهمت باز مىدارد. روش او را در زندگى اصلاح مىكند و خطاهايش را محو مىنمايد زيرا تقوى جز به اطاعت از خدا و رهبرى دينى ميسر نمىشود. مىبينيم كه در آيه آن را به فوز عظيم وصف مىكند.
سوره احزاب به بيان امانتى كه خدا بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه داشته و آنها از بيم آن كه در تحمل آن ناتوانند نپذيرفتهاند، مىپردازد و سپس از عذاب و غضب خداوندى كه بر آن مترتب است. در حالى كه آن امانت را انسان حمل كرد منافقان و كافران به سبب ظلوم و جهول بودنشان در آن امانت خيانت ورزيدند. اين امانت چيست؟
آمدن اين كلمه (امانت) بعد از سخن گفتن از اطاعت و فرمانبرى اين نكته را به ذهن مىآورد كه مراد از آن اطاعت از خدا و پيامبر- بويژه پيامبر خدا- است زيرا فرمانبردارى از او آدمى را از زندان خود آزاد مىسازد و اين كار براى بشر دشوار است. آدمى به راحتى مىتواند در امور عادى مانند نماز و زكات و حج از